Mi ta bek na dushi Boneiru

Er is alweer een week voorbij op dushi Boneiru. Ik heb een heerlijke tijd in NL gehad, vrienden, familie en collega's weer gezien maar ook ben ik super blij om weer terug te zijn op dit fijne eilandje.
De vlucht ging voorspoedig en de aankomst voelde als thuiskomen. De dame van de autoverhuur, kende me nog, gaf mij weer een warm welkom en had niet eens mijn rijbewijs nodig want die had ze nog wel.
Vanaf het vliegveld kon ik weer naar mijn vertrouwde huisje in Belnem.. Op het laatste moment kon ik daar gelukkig toch nog terecht. Wow wat was het warm, warmer als toen ik vertrok en dat was wel weer even omschakelen, airco aan en lekker slapen maar..

Maandags ging ik gelijk weer aan het werk, mijn lieve collega's weer zien, ook daar weer een warm welkom. De eerste week heb ik een beetje halve dagen gewerkt, om uit de jetlag te komen en rustig aan er weer in te komen. Ik zou Marielle niet zijn dat als aan het eind van de week dat natuurlijk weer gewoon hele dagen waren.

 

Ik ben precies op het juiste moment terug gekomen want het is schildpaddenseizoen. Er was een nest bij te amo beach, een veel bezocht strand, wat vrij bijzonder is..

  Alle mensen die staan te kijken en het werd nog drukker..

 

Daar gaan ze dan!!

 

Er waren dan ook groepen mensen elke ochtend en avond die de wacht hielden of het nest eindelijk uit zou komen.. Sommige hebben er dan ook 10dagen gezeten.. Dinsdag was het dan zover, eindelijk kwam het nest uit.. Het was een drukte van jewelste want iedereen wilde die lieve schattige schildpadjes natuurlijk het water in zien gaan.. Wat een ervaring zeg! Uiteindelijk zijn er 78 schildpadjes het water in gegaan, wat weinig is want de greenturtle legt normaal tussen de 150 en 180 eieren..

 

Hier worden de eieren geteld.

 

Het weekend weer lekker kunnen uitrusten, van het strand genoten opgeladen met voldoende energie om deze week aan te kunnen. Want mijn collega's zijn naar Aruba voor een congres dus ik ben vanaf morgen de enige psychiatrische verpleegkundige op het eiland, dus dat betekent dat ik veel patienten zie en ook de hele week bereikbaarheidsdienst heb. Ik maak me er gelukkig niet zo druk om, al hoop ik wel dat de dienst rustig blijft.
Ik ben pas een week terug maar het is net of ik niet ben weggeweest. Het voeld goed en dat is eigenlijk wel het allerbelangrijkste!! Bon siman iedereen!