Laat ik maar weer eens wat van me horen..

Inmiddels ben ik al weer 1,5 maand op dushi Boneiru.. En het voelt echt als thuis. Inmiddels is er natuurlijk al weer het een en ander gebeurd sinds mijn laatste blog. Maar ik moet het een beetje spannend voor jullie houden, wekelijks een update is ook zo voorspellend;) haha..
In mijn vorige blog moesten mijn collega's nog naar Aruba voor congres nou inmiddels lijkt dat alweer een eeuwigheid geleden. De week is heel goed gegaan. Alles was onder controle en het had wel wat om de toko even als enige psychiatrische verpleegkundige met hulp van de ervaringsdeskundige en administratieve kracht te runnen. Korte overleg lijntjes, overzicht, alles was onder controle.. De dienst was de hele week rustig tot ik stond te praten met de nieuwe psychiater op het afscheidsfeestje van Martijn, Mandy en nog vele anderen op vrijdagavond. Ineens ging het ring, ring.. Ik schrok er een beetje van; mijn eerste reactie was ook "hij doet het!'. Uiteindelijk de hulpvraag goed afgerond en de rest van het weekend was rustig. Het was erg wennen, die dienst.. Je moet toch constant rekening houden met die telefoon, wat je gaat doen, je kleding, maar naarmate de week werd het wel al makkelijker. Inmiddels heb ik nu voor de 3e keer dienst, eerder nog een weekend en deze hele week weer en is het niet zo erg meer.. Je wend eraan, wel is zo'n werkweek extra vermoeiend..
Na de week van mijn collega's in Aruba heb ik er een nieuwe collega bij. Iemand vanuit NL maar geboren in Curaçao en dus papiamentu spreekt dus perfect om hier te werken. Een man met veel ervaring in het werken volgens de FACT methodiek. Iemand die mij prikkelt en waar ik ontzettend veel van kan leren. Ook hebben we weer een nieuwe psychiater, dit keer voor een half jaar, yeah:).. Ook een fijne man om mee samen te werken. Het is toch elke keer maar weer afwachten of het klikt.
Binnen het FACT team zijn er veel ontwikkelingen, we werken inmiddels met een digibord en in november word er gestart met het EPD! Dat digibord was nog een hele ervaring, ze hadden leuk een beamer geplaatst en een scherm vervolgens gingen we hem testen en kwam de beamer niet eens op het scherm.. Hup scherm weer weg en dan maar zonder.. We hebben er wel hard om gelachen dat er soms gewoon niet nagedacht word over bepaalde dingen..
De PAAZ is helaas nog steeds onduidelijk wanneer er gestart word met de bouw.. Inmiddels ben ik wel met de psychiater het eerste plan aan het evalueren, wat is er en wat moet er nog gedaan worden. Dus dat begint wel wat meer te vormen. Ten slotte ben ik voor de PAAZ gekomen..

Vandaag heb ik voor het eerst les gegeven. Les over wat psychiatrische stoornissen, dat wat Martijn (vorige psychiater) niet meer had kunnen geven.. Ik moest zelf ook weer even de boeken induiken maar uiteindelijk was het heel erg geslaagd. En geeft het me kracht en energie om me nog meer in te zetten voor het geven van klinische lessen. Want eigenlijk is mensen iets leren onwijs leuk..

Met Tanja op Klein Boneiru, wat was het een heerlijke dag:)

Buiten het werk is er natuurlijk ook weer een hoop gebeurd.. Mijn dans maatje Mandy is helaas vertrokken, mijn buufie Tanja is weer even geweest voor vakantie, weer lekker genoten saampjes al moest ik haar af en toe delen met Marco en sinds zondag is Maartje weer terug voor een half jaar. Ik ben wel weer blij met een oude bekende.. Ik merk dat ik toch steeds meer moeite heb met het komen en gaan van mensen.. Mijn sociale omgeving bestaat nu vooral uit dansen en wat mensen die langer blijven.

Donderdag is mijn dag! Donderdag is het DANS dag! Elke week kijk ik weer uit naar die dag dat ik een dansje doen mag! Wat word ik dan blij, fijne mensen, gewoon genieten en even ontspannen.. Dan kom ik helemaal tot rust.. Nog 2 daagjes en dan is het weer zover:) En dit weekend is het helemaal feest; kizo zouk festival, wat betekent workshops zouk en kizomba en lekker het hele weekend dansen:)

En zondag komt Elke gezellig met een vriendinnetje een weekje op vakantie! Lekker bijkletsen, leuke dingen doen, een weekje gezelligheid! Een goed vooruitzicht dus de komende tijd.. Nou nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van mijn leventje hier, ik probeer het echt een beetje bij te houden maar soms is het best lastig.. 

Mi ta bek na dushi Boneiru

Er is alweer een week voorbij op dushi Boneiru. Ik heb een heerlijke tijd in NL gehad, vrienden, familie en collega's weer gezien maar ook ben ik super blij om weer terug te zijn op dit fijne eilandje.
De vlucht ging voorspoedig en de aankomst voelde als thuiskomen. De dame van de autoverhuur, kende me nog, gaf mij weer een warm welkom en had niet eens mijn rijbewijs nodig want die had ze nog wel.
Vanaf het vliegveld kon ik weer naar mijn vertrouwde huisje in Belnem.. Op het laatste moment kon ik daar gelukkig toch nog terecht. Wow wat was het warm, warmer als toen ik vertrok en dat was wel weer even omschakelen, airco aan en lekker slapen maar..

Maandags ging ik gelijk weer aan het werk, mijn lieve collega's weer zien, ook daar weer een warm welkom. De eerste week heb ik een beetje halve dagen gewerkt, om uit de jetlag te komen en rustig aan er weer in te komen. Ik zou Marielle niet zijn dat als aan het eind van de week dat natuurlijk weer gewoon hele dagen waren.

 

Ik ben precies op het juiste moment terug gekomen want het is schildpaddenseizoen. Er was een nest bij te amo beach, een veel bezocht strand, wat vrij bijzonder is..

  Alle mensen die staan te kijken en het werd nog drukker..

 

Daar gaan ze dan!!

 

Er waren dan ook groepen mensen elke ochtend en avond die de wacht hielden of het nest eindelijk uit zou komen.. Sommige hebben er dan ook 10dagen gezeten.. Dinsdag was het dan zover, eindelijk kwam het nest uit.. Het was een drukte van jewelste want iedereen wilde die lieve schattige schildpadjes natuurlijk het water in zien gaan.. Wat een ervaring zeg! Uiteindelijk zijn er 78 schildpadjes het water in gegaan, wat weinig is want de greenturtle legt normaal tussen de 150 en 180 eieren..

 

Hier worden de eieren geteld.

 

Het weekend weer lekker kunnen uitrusten, van het strand genoten opgeladen met voldoende energie om deze week aan te kunnen. Want mijn collega's zijn naar Aruba voor een congres dus ik ben vanaf morgen de enige psychiatrische verpleegkundige op het eiland, dus dat betekent dat ik veel patienten zie en ook de hele week bereikbaarheidsdienst heb. Ik maak me er gelukkig niet zo druk om, al hoop ik wel dat de dienst rustig blijft.
Ik ben pas een week terug maar het is net of ik niet ben weggeweest. Het voeld goed en dat is eigenlijk wel het allerbelangrijkste!! Bon siman iedereen!

Korsou en bijna NL:)

Afgelopen weekend gezellig met Mandy naar Curacao geweest.. Hadden we wel verdiend na een behoorlijk heftige werkweek, helaas kan ik daar niets over schrijven maar laten we zeggen ingewikkelde casussen en lange werkdagen..
We hadden maar gewoon een weekendje geplant, maar voor ons eigenlijk het beste weekend wat we konden plannen. Dat moet ik natuurlijk even uitleggen, Mandy en ik zijn de dansfanaten van onze groep in Boneiru.. DUS:
Vrijdag concert van Prince Royce, de grootste bachata artiest allertijden, wat een geweldig concert was dat, wat is die man live goed en wat een show heeft ie weggegeven, heerlijk..

 

foute toeristische foto op de brug

Als klap op de vuurpeil was er zaterdag een heerlijk salsa feestje.. En zondag was er zomaar een krioyo band aan het spelen op het plein voor ons hotel.. Een weekend vol met goede muziek en dansen dus..
En mijn eerste echte ervaring met dolfijnen van dichtbij.. Wat een mooie beesten!! We hebben met ze gezwommen, spelletjes gedaan.. Wat een super ervaring, echt te gek! Er werd gefilmd en prachtige foto's gemaakt, en natuurlijk voor een schandalig hoge prijs werden die verkocht, we zijn er niet ingetrapt, gelukkig was er in onze groep een stel wat familie aan de kant had en die hebben foto's voor ons gemaakt.. De foto's volgen nog daarvan!

tijdens de show..

Verder heerlijk geshopt, er ging een wereld voor ons open, dat heb je op Bonaire niet dus dat was echt genieten, en goed kunnen slagen, inclusief pijn aan onze voeten van al dat geslenter.. En natuurlijk heerlijk uitgerust, aan het strand gelegen, lekker bijgekleurd, een massage gehad van onze prive masseur Charles, het eiland zelf verkent en ook nog een rondleiding gehad van Charles.. Op leuke plekjes geweest, inclusief een kruidentuin, lekkere kruidjes gescoord voor mijn eczeem, baat het niet dan schaad het niet.

Playa Abou

Korsou was heerlijk maar toch weer heerlijk op dushi Boneiru, al kan ik hier niet shoppen en is het eiland een stuk kleiner, minder mogelijkheden, het is mijn thuis geworden.. Het heeft zijn charmes om ergens heen te gaan en altijd iemand tegen te komen, kleine afstanden te rijden..
Genietend in Korsou jaloers gemaakt door Naomi die lekker met Denise en Luker bij mijn ouders op de camping op bezoek waren, terrasje gingen pakken en nog lekker gingen eten met zijn allen..

Maar nog een weekje en dan ben ik weer even in NL en dan hoop ik natuurlijk op een herhaling van dit gezellige tafereeltje.. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien, lekker te werken op mijn afdeling, te genieten van en met mijn vrienden en familie om daarna weer naar Bonaire te gaan.. Lieve mensen tot over een week in Hollanda!

Ayo!

van switi Sranang naar dushi Boneiru

Wat heb ik een heerlijke tijd gehad in Suriname. Werkelijkwaar 2,5e week niets gedaan. Vooral veel gezeten, gegeten, gerookt, gedronken, genoten, uitgerust, gelezen, gedanst, geshopt. Kortom 2,5e week genieten en echt vakantie gevierd. De eerste week nog alleen, bij amir gelogeerd. Genoten van het heerlijke danta bai. Veel uitgerust, oude bekenden opgezocht en ook nieuwe mensen ontmoet. Mijn oude stage weer bezocht.
En de 2e week met Naomi, Janieke, Michelle, Amir en Luker in een huis. Wat was het heerlijk om lieve naomi weer te zien en gezellige dingen te doen met zijn alle. Lekker met zijn alle naar Havanna, heerlijk gedanst. Het laatste weekend naar plantage Ayo geweest, slapen in de hangmat, zwemmen in de suriname rivier, de mannen voor de vrouwen laten koken.. Kortom genieten.

Het was wel wennen in Su.. Van het rustige Bonaire naar het drukke Paramaribo.. Ook was het veranderd. Meer stagiaires, bepaalde clubs dicht en nieuwe geopend. Minder bekenden tegen gekomen met uitgaan, terwijl vroeger je prima in je eentje uit kon gaan en je toch wel iemand tegen kwam, dat was nu jammer genoeg minder. Maar alsnog blijft Su mijn hart veroveren en was het zeker niet de laatste keer dat ik daar was.
Het enige wat vervelend was, in de tijd dat ik in Suriname was, was dat mijn lieve maatje marcha plotseling van Bonaire vertrok, ik kon daarom niet bij haar afscheid zijn en dat vond ik toch wel erg naar.. Weer van iemand afscheid nemen en de komende tijd word dat alleen maar erger. Binnen nu en 2weken gaan er in totaal 10mensen weg. Gelukkig blijven er nog een paar mensen over en komen er natuurlijk nieuwe mensen bij maar leuk is het niet.
Na Suriname weer terug op Bonaire, een vermoeiende reis, 's morgens vroeg vliegen dus midden in de nacht naar Zanderij.. Maar weer op Bonaire te komen was ook heerlijk.. Ook Bonaire heeft mijn hart stiekem wel gestolen.

Dat brengt me meteen op het blijde nieuws dat ik hier nog een half jaar ga werken. 31juli kom ik in Nederland aan voor 7weken, vakantie, werken, vakantie, oma's 85e verjaardag en dan 16 september weer voor een half jaar naar Bonaire. Niet iedereen was natuurlijk blij met dit nieuws, maar ik wel. Ik vind het ook heerlijk om weer even 7weken naar Nederland te gaan, iedereen weer zien, even op mijn oude vertrouwde afdeling werken. En daarna weer opnieuw het avontuur en het innovatief werken aan.
In de tussentijd heb ik ook weer vakantiegangers op bezoek gehad.. Mijn lieve collegaatjes Brech en Astrid en een paar dagen later Robyn erbij.. Super leuke tijd gehad, ze hebben veel gezien en kennis kunnen maken met mijn leventje hier..

Op het werkgebied is het ook nog steeds erg druk.. Mijn rol is weer even aangescherpt en dat is eigenlijk heel fijn, het geeft weer een beetje rust en de kracht die ik even was kwijtgeraakt heb ik weer terug gevonden. Ik was meer bezig met patientenzorg binnen het FACT team maar dat liep eigenlijk niet zo omdat die patienten over het algemeen liever papiamentu spreken, wat heel begrijpelijk is maar mij heel afhankelijk maakte van mijn collega's.. Nu heb ik weer meer een coachende rol, kan me meer gaan bezig houden met klinische lessen enz voor het ziekenhuis.. Ik ben natuurlijk nog steeds papiamentu aan het leren maar het is nu minder demotiverend als het even niet lukt.. Inmiddels is er ook weer een nieuwe psychiater, hebben we er een ervaringsdeskundige bij in het FACT team en begint het allemaal een beetje te lopen. Wat de PAAZ betreft is er enige vertraging, het duurt dus nog wel even voor die af is.. Maar dat geeft niet, we houden de moed eraan, werken aan wat er wel mogelijk is..
Naast al dat afscheid nemen mocht ik ook nog even mijn lieve buufie weer welkom terug heten voor vakantie.. Heerlijk weer even bijgekletst en zo'n vertrouwd persoon in de buurt, wel gek dat ze nu niet naast me woont.. Nog maar 3weekjes en dan zit ik weer in het vliegtuig naar NL, lekker om iedereen weer even te zien.. Maar eerst nog even lekker een weekendje eiland hoppen naar Curacao.. En natuurlijk nog genieten van dushi Boneiru zelf.. Lieve mensen, waarschijnlijk zal dit mijn laatste blog zijn voorlopig, tot snel in Nederland!! Ayo!!

Bijna vakantie tijd:)

Ik heb weer eventjes niets van me laten horen. Het waren ook weer drukke weken afgelopen weken. Erik de manager van het FACT team was weer op Bonaire en er is weer veel bereikt. Eindelijk zijn mijn collega's Ariola en Rudmila bij ons op kantoor en kunnen we aan de slag als team. Het is erg druk dus dat is heel fijn. Ik loop er de laatste tijd steeds meer tegen aan dat ik geen Papiamentu spreek, we hebben nu ook afgesproken dat we de ochtend overdracht om 8uur in het Papiamentu gaan doen, zodat ik het nog meer ga begrijpen en ik ook kan oefenen. Heel fijn maar ook heel vermoeiend, ik ben nog in mijn hoofd aan het vertalen terwijl ze al verder praten waardoor ik nog hele stukken mis maar gelukkig word het daarna even in het Nederlands vertaald. Het is wel heel belangrijk voor me om de taal te leren spreken, ik ben nu soms zo afhankelijk van mijn collega's om dingen te doen en dat is wel eens heel frustrerend.

En ik ben jarig geweest 2weekjes geleden, 24jaartjes oud nu. Allemaal bedankt voor de lieve berichtjes, kaartjes (sommige zijn nog steeds onderweg geloof ik), pings met felicitaties. Mijn collega van het ziekenhuis was ook jarig en dus hebben we het saampjes met een hele groep gevierd bij hem thuis en later met zijn alle naar Karels gegaan om lekker te dansen en te karaokeen, een super leuke avond gehad.

de jarige jobjes

Het was 12mei de dag van de verpleging. Net als in Suriname word er hier veel aandacht besteed aan de dag van de verpleging. Ik vond het super om te zien dat het even niet om geld/bezuinigingen gaat maar dat de verpleging waardering krijgt voor hun werk. Overdag werd hier al veel aandacht aan besteed en was er een opendag en 's avonds was er een 80's party georganiseerd door het ziekenhuis, super leuk feestje, we hadden met zijn alle flink ons best gedaan om er zo fout 80's mogelijk uit te zien..

Ook heb ik wat tegenvallers gehad de afgelopen weken. Eerst was ik al geskimd, en nog 5 met mij.. Daar zit je dan zonder pas en geld.. Gelukkig zorgen we hier met zijn alle heel goed voor elkaar en komt dat helemaal goed.. Helaas was ik een week later ook mijn portemonnee kwijt, verloren, gestolen een groot mysterie.. Mijn pinpas hebben ze natuurlijk niets aan die was al geblokkeerd maar wel mijn rijbewijs, verzekeringspas, foto's, geld, slagbaai pas kwijt.. Heel vervelend allemaal, wel even van slag van geweest maja het is ook weer geen ramp, de wereld is niet vergaan.. Voor alles is een oplossing gelukkig. Maar met dat soort tegenvallers merk je dat het belangrijk is dat je mensen om je heen hebt en miste ik mijn oude vertrouwde clubbie en met name buufie wel.. Gelukkig zijn alle nieuwe mensen ook heel lief, gezellig en behulpzaam maar het is toch vervelend elke keer afscheid te nemen van mensen. Ik had niet verwacht dat ik daar zo'n last van zou hebben, voor mij voeld het al zo naar laat staan hoe dat voor de Bonairianen voeld.. Ik begrijp steeds beter hoe het voor ze is dat zoveel Nederlanders komen, die hun taal niet spreken en maar weer weggaan om de zoveel tijd en weer nieuwe.. Het moet zwaar voor ze zijn.. De discriminatie die ik ook voel kan ik beter begrijpen maar toch vind ik het jammer. Niet iedereen is hetzelfde..
Aanstaande donderdag ga ik dan lekker op vakantie naar Su.. Oh wat heb ik daar zin in en wat ben ik daar aan toe.. Het is hier heerlijk maar ook zwaar soms, hard werken, cultuurverschil, taal leren, tegenvallers.. In Su ga ik lekker genieten, eindelijk weer wat Surinaamse vrienden zien en na een week daar te zijn Naoompje ophalen van Zanderij! Zo fijn om haar ook even te zien, even een fijn vertrouwt gezicht vanuit NL. Wanneer ik in Su ben zal ik lekker genieten en weer weinig tijd hebben voor een blog dus jullie zullen weer eventjes niets van me horen! De zon schijnt daar nu ook zag ik, geniet ervan allemaal!

Hieronder even een gedichtje wat ik van lieve Majo kreeg, 100% waar is, iedereen wens en graag met jullie wil delen.

Wees trots op jezelf

Op alles wat je doet en kan

Wees trots op wat/wie je bent

En laat zien dat je er staat

Wees niet bang

Maar zelfverzekerd en sta achter elke beslissing

Pluk de dag als een bloem uit het veld

Leef het moment en niet de dag

Omdat elk moment dat jij daar bent bijzonder is

Back online

Het was even een tijdje stil op mijn blog maar jullie snappen natuurlijk dat ik tijdens het bezoek van mijn zusje niet mijn tijd wilde verspillen aan computeren;)
Er is weer een heleboel gebeurd afgelopen tijd. Bianca is op bezoek geweest en helaas ook al weer weg. En Martijn en Sofie waren natuurlijk met de hele familie op vakantie, super leuk om ze weer even gezien te hebben.. We hebben het erg leuk gehad saampjes, helaas moest ik wel gewoon werken en het was ook behoorlijk druk dus dat was wel jammer maja dat wisten we van tevoren.. Ik heb haar zo'n beetje het hele eiland kunnen laten zien en zij heeft lekker gerelaxed wanneer ik aan het werk was. En heb ik natuurlijk naar alle dingen die ik doe meegenomen.. Het is echt ontzettend fijn dat iemand in NL nu weet hoe mijn leventje hier eruit ziet en weet hoe het is..

Gezellig met zijn 2tjes luxe uit eten:)

Tijdens Bianca haar bezoek is eindelijke de eerste steenlegging voor de PAAZ geweest. Toen nog minister Edith schippers heeft de dialyse afdeling geopend en de eerste steenlegging voor de PAAZ gedaan. Helaas is de bouw nog niet begonnen maar we blijven geduldig afwachten.

Een deel van de mensen van alle psychiatrie/verslavings hulpverlening op Bonaire

Ook was het weer een week van veel afscheid.. Ik geloof dat ik in 2,5 week in totaal zo'n 9keer op de airport ben geweest, gelukkig is het nu weer even rustig met mensen die weggaan. We hebben een paar leuke afscheidsfeestjes gehad maar het was toch wel heel verdrietig dat er zoveel mensen weggingen. Aan het begin dat ik op het eiland kwam zijn we met een groepje ongeveer tegelijk gekomen en dat was een super groep.. We hebben echt een enorm leuke tijd gehad met zijn allen en nu zijn we nog met 3over van die groep. Gelukkig zijn er ook een heleboel nieuwe mensen gekomen die ook heel leuk zijn maar elke keer afscheid nemen is toch wel erg jammer en vervelend.. Ik had ook een super leuke buuf, zij is helaas ook weg en tis wel erg stil nu. We letten allebei een beetje op elkaar, konden lekker ons ei kwijt bij elkaar... Hopelijk krijg ik snel een nieuwe buur maar het word natuurlijk nooit hetzelfde..

Eindelijk kan ik nu de rueda mee dansen bij Sense op donderdag. Een super leuke 2daagse cursus gevolgt. Het weekend van koninginnendag was ook een weekend vol met dansen, heerlijk, i love it, kan er echt helemaal mijn ei in kwijt en krijg er zoveel energie van. Ik had zelfs spierpijn aan het eind van het weekend..

Queens night hebben we een gezellige bbq gehad die uiteindelijk eindigde in een poolparty, echt heel gezellig.. Eindelijk die poolparty:)

Op koninginnendag word hier dia di Rincon gevierd. Wat een mooi feestje was dat. Dia di Rincon is het grote oogstfeest, de Simadan. Heel Bonaire is in Rincon, Rincon was afgezet voor auto's, overal zoveel mensen, kraampjes, eten, drinken, dansen, lachen.. Eigenlijk net koninginnendag in Nederland alleen een antilliaans tintje en als extraatje weer een optocht.. Daarna was er de band tsunami bij Karels, wat een top band, weer heerlijk gedanst, samen met mandy de dansvloer geopend, er sloten weinig mensen aan het eerste nummer maar toen kwamen onze helden marco en zijn vriend en gingen we met hun dansen.. Het leuke was nog dat we bedankt werden door de band voor de eerst dans, heerlijk:)

Allemaal blije, dansende mensen mee in de parade van de Simadan

Dag van de arbeid is hier nog een vrije dag dus kon ik heerlijk uitrusten van al die feestjes en het bezoek en afscheid nemen van iedereen. Een korte maar drukke werkweek, er zit iets in de lucht qua crisissen, of mensen weten ons nu echt te vinden maar het is behoorlijk druk. Wat jammer is dat we telkens weer tegen de achterdeur die potdicht zit aan lopen. Er is nog geen beschermd wonen ofzo waardoor mensen steeds weer terug gaan naar hun oude situatie en binnen de kortste keren weer ontregelt raken. Zo frustrerend dat je die mensen niet kan helpen..

Afgelopen weekend echt even lekker uitgerust, mijzelf verwend met de kapper en heerlijk geskypt met de hele familie en mijn buufie.. Goed om iedereen weer te spreken. Ik zal proberen een beetje zon jullie kant op te sturen want 10 graden in mei kan gewoon niet, belachelijk van ze daarboven!

Woensdag ben ik lekker jarig, en joris een arts in het ziekenhuis ook dus we gaan samen even wat leuks bedenken om het goed te vieren.. Voor iedereen weer een fijne week!

 

Simadan di Pastor

Na overal een beetje navragen wist ik eindelijk wat er te doen was in Rincon 2e paasdag. Simadan di Pastor, het kleine oogstfeest maar eigenlijk is het gewoon een feest van de kerk.. En dia de Rincon is dan de grote Simadan.. Via via kreeg ik te horen dat het van 14uur tot 23uur was.. In Bonaire begint het feest meestal later dan gezegt word dus uiteindelijk waren we daar om half 4.. En je raad het al het feest was nog niet begonnen. Er waren wel wat mensen bij het plein bij de kerk maar nergens mensen in klederdracht of een optocht.. Wachten, wachten, wachten..
Uiteindelijk kwam om 17.45uur de optocht met wel 1 wagen en een paar mensen in klederdracht en daarna begon het feest met een bonairiaanse band.. Foto's volgen want hij staakt op 80%..
Die band was super leuk, lekkere lokale swing muziek, de mensen begonnen meteen lekker te dansen.. Zo kwam er ook een man (zeer waarschijnlijk wel een patient van ons) naar me toe, ik dacht dat hij een sigaretje wilde maar hij wilde dansen, na veel wikken en wegen en aanmoediging van de rest van de groep dan toch maar dansen.. Neemt ie me helemaal mee naar het midden van de dansvloer, daar stond ik dan als enige makamba tussen alle Bonairianen te dansen.. Meteen goed geintegreerd zullen we maar zeggen.. Maar de reacties waren leuk 'je hebt veel potentie met dansen', 'zo je kan er wat van'.. Toch leuk om te horen en dan is het nog leuker om lekker te swingen. Foto volgt nog....
Maar we waren al zolang aan het wachten dat we er wel een beetje klaar mee waren en uiteindelijk om 19uur toch weer richting huis.. En voor de volgende keer nog later naar een feestje toe..